मी एक कर्करोगग्रस्त पेशंट आहे, साधारणतः जानेवारी२०२० च्या शेवटी माझा कर्करोग लक्षात आला, डॉक्टर तपासण्या होईपर्यंतफेब्रुवारीचा शेवट उजाडला. कर्करोगाच्या उपाचार पहदतीतील केमोथेरेपीबदल माझ्या मनात भयंकर चित्र होते. औषणे पोटातून दिले जातात.मोठ्या मशिनखाली झोपवून औषधे दिली जातात. असे काहीसे माझ्यामनातील हे चित्र होते.

मी एक कर्करोगग्रस्त पेशंट आहे, साधारणतः जानेवारी २०२० च्या शेवटी माझा कर्करोग लक्षात आला, डॉक्टर तपासण्या होईपर्यंत फेब्रुवारीचा शेवट उजाडला. कर्करोगाच्या उपाचार पहदतीतील केमोथेरेपीबदल माझ्या मनात भयंकर चित्र होते. औषणे पोटातून दिले जातात.मोठ्या मशिनखाली झोपवून औषधे दिली जातात. असे काहीसे माझ्यामनातील हे चित्र होते.

आमच्या कर्करोग तज्ज्ञानी सुचविल्या प्रमाणे आम्ही मार्चमहिन्याच्या सुरुवातीस होप हॉस्पिटल' मध्ये म्हणजेच डॉ. पेसरयांचेकडेआलो. दवाखान्याच्या इमारतीत प्रवेश करताच तेयाले वातावरणामुळेमाझ्या मनावरचा थोडा ताण हलका झाला. कारण इमारत कॅन्सरहॉस्पिटलची आहे असे वाटतच नव्हते. रिशस्वनिरट कडे गेलो त्यांनीहसून स्वागत केले, सर्व माहिती आपलेपणाने विचारून संगणकात संग्रहीतकेली, त्यानंतर मी, माझे दोन्ही मुले व पती आम्ही डॉक्टरांना भेटलोकॅन्सर पेशंटची मनस्थिती जशी असते तशीच माझी ही होती,डॉक्टरांकडेजालाच त्यांची शांत मुद्रा, स्मितहास्य पाहून माझ्या मनावरचा ताण आणखिकाहीसा कमी झाला, डॉक्टर उपाचपती समजेल अशा सोप्या भाषेतसांगत होते.पण माझे त्यात लक्ष नहते. तर मी त्या खोलीतील वातावरणअनुभवत होते, वस्तूनिटनेटक्या, स्वच्चसूर्य प्रकाश आम्ही डॉक्टरांच्या खोलीतुनखोलीतून बाहेर पडल्यानंतर मी सहज 'केमोथेरेपी जिये डोकावले.खूप प्रेमाने तेथील नर्स पेटची विचारपूस करत होत्या

मी एक कर्करोगग्रस्त पेशंट आहे. साधारणतः जानेवारी 2020 च्या शेवटी माझा कर्करोग लक्षात आला. डॉक्टर तपासण्या होईपर्यंत फेब्रुवारी चा शेवट उजाडला. कर्करोगाच्या उपचार पद्धतीतील केमोथेरपी बद्दल माझ्या मनात भयंकर चित्र होते. औषधे पोटातून दिले जातात. मोठ्या मशीन खाली झोपून औषधे दिली जातात असे काहीसे माझ्या मनातील हे चित्र होते.

आमच्या कर्करोग तज्ञांनी सुचविल्याप्रमाणे आम्ही मार्च महिन्याच्या सुरुवातीस होप हॉस्पिटलमध्ये म्हणजेच डॉक्टर पेठे सर यांच्याकडे आलो. दवाखान्याच्या इमारतीत प्रवेश करतात तेथील वातावरणामुळे माझ्या मनावरचा थोडा ताण हलका झाला. कारण इमारत कॅन्सर हॉस्पिटलची आहे असे वाटतच नव्हते. रिसेप्शनिस्ट कडे गेलो त्यांनी हसून स्वागत केले. सर्व माहिती आपलेपणाने विचारून संगणकात संग्रहित केली. त्यानंतर मी, माझे दोन्ही मुले व पती आम्ही डॉक्टरांना भेटलो. कॅन्सर पेशंटची मनस्थिती जशी असते तशीच माझीही होती. डॉक्टरांकडे जाताच त्यांची शांत मुद्रा, स्मितहास्य पाहून माझ्या मनावरचा ताण आणखी काहीसा कमी झाला. डॉक्टर उपाचपद्धती समजेल अशा सोप्या भाषेत सांगत होते. पण माझे त्यात लक्ष नव्हते. तर मी त्या खोलीतील वातावरण अनुभवत होते. वस्तू नीटनेटक्या, स्वच्छ सूर्यप्रकाश, आम्ही डॉक्टरांच्या खोलीतून बाहेर पडल्यानंतर मी सहज 'केमोथेरपी' जिथे डोकावेल. खूप प्रेमाने तेथील नर्स पेशंटची विचारपूस करत होत्या. औषधे सलाईन मधून दिले जात होते. आता तर काय माझ्या डोक्यातील केमोथेरपी चे चित्र गळून पडले. त्याची जागा समाधान व आनंदाने घेतली. मनाशी पक्का निश्चय केला की मी याच दवाखान्यात पुढील उपचार पद्धती घेईन.

11 मार्च 2020 रोजी माझी पहिली केमोथेरपी होती. दोन-तीन दिवस आधी येऊन मी लॅबमध्ये माझ्या पांढऱ्या पेशीची तपासणी केली. माझ्या नसा बारीक असल्याने बहुतेक हा लॅब वाला इतरांसारखाच मला ओरडणार असे वाटले. पण आश्चर्य एका सुंदर गोड मुलाने हसत हसत मला कुठल्याही प्रकारचा त्रास होऊ न देता तपासणीसाठी रक्त घेतले.

11 मार्चला आम्ही दवाखान्यात आलो. दवाखान्यातील काम करणाऱ्या मावशींनी प्रेमाने कॉफी विचारली, हसून स्वागत केले. या कर्मचाऱ्यांकडून केली जाणारी स्वच्छता तर डोळ्यात भरणारी नीटनेटकेपणा प्रत्येक ठिकाणी जाणवत होता.

रिसेप्शनिस्ट कडे गेलो त्यांनी "मावशी कशा आहात? "अशा गोड आवाजात विचारताच मन प्रसन्न झाले. प्रत्यक्ष केमोथेरपी खोलीत, नंतर तेथील नर्सची कामाची पद्धती, पेशंट बरोबर आपलेपणाचे बोलणे पाहून तर माझ्या मनातील कॅन्सरची तिरस्काराची भावना निघून गेली.

मला या दवाखान्यात एक गोष्ट प्रकर्षाने जाणवली की रोग्याचे मानसिक आरोग्य राखून त्याच्यावर या ठिकाणी उपचार केले जातात. सलाईन संपले, मला त्रास होत आहे, हे केमोथेरपीच्या दरम्यान सांगण्याची गरजच पडत नाही कारण नर्स आपले काम प्रामाणिकतेने व लगेच करत असतात. दोन डॉक्टर निरीक्षक म्हणून नेमलेले आहेत. ते पेशंटची प्रेमळ व गोड आवाजात सारखी विचारपूस करत असतात.

मला स्वतःला या हॉस्पिटलमुळे उभारी मिळाली. मी खूपच सकारात्मक विचार करू लागले. त्यामुळे माझ्या शरीरावर देखील सकारात्मक परिणाम होऊन औषधांचा चांगला परिणाम झाला. प्रत्येक पेट स्कॅन ला माझ्या कॅन्सर गाठी कमी होत होत्या. ऑपरेशन नंतरच्या बायॉप्सी रिपोर्ट मध्ये तर माझा कॅन्सर शून्य टक्के आला.

अरे हो, एक गोष्ट महत्त्वाची सांगायची राहिलीच. पेशंटचे वजन डॉक्टर पेठे सर कमी होऊ देत नाहीत. त्यासाठी ते विविध औषधांचा वापर करतात. अशा प्रकारे सर पेशंटचे तन मन दोन्हीचे आरोग्य उत्तम राखतात.

मी कॅन्सर पेशंटला सुचवू इच्छिते की त्यांनी नाशिक मधील बेस्ट हॉस्पिटल होप एमओसी हॉस्पिटलचीच उपचारासाठी निवड करावी. आशेच्या मिटलेल्या कळीवर प्रेम, आपलेपणा या कौटुंबिक जिव्हाळ्याची अलगद फुंकर घालून एक एक पाकळी उमलवून सुगंधी फुलात रूपांतर या इस्पितळात केले जाते. शेवटी कॅन्सर पेशंट आपल्याला कॅन्सर आहे-होता हेच येथे तो विसरून जातो.

येथील डॉक्टर, नर्स, लॅब कर्मचारी, सफाई कर्मचारी पेशंटच्या सेवेसाठी सदैव तत्पर असतात. 'रुग्ण सेवा हीच ईश्वर सेवा' हेच जणू यांचे ब्रीदवाक्य आहे.

म्हणूनच डॉक्टर पेठे सर, इतर डॉक्टर्स, नर्स, मावशी, लॅब कर्मचारी, मेडिकल मधील कर्मचारी या सर्वांना माझे शतशः प्रणाम.

Hello Everyone, I am a Warrior. Sharing my recovery journey hoping my experience could inspire others facing similar battles.

My recovery journey was a winding road of resilience and adaptation. Initially, treatment felt like a storm, bringing physical and emotional challenges. Fatigue was a constant companion, and the side effects were daunting. But with each passing day, I found small victories.

I leaned on a strong support system: family, friends and medical professionals who became my anchors. Gentle exercise, like short walks, gradually rebuilt my strength. Nutrition became a focus, nourishing my body with wholesome foods, Mindfulness and mental strength helped manage anxiety and fostered a sense of calm.

Patience was key, Recovery wasn’t linear; there were good days and some not so good days. Celebrating milestones, no matter how small, kept me motivated. I learned to appreciate life’s simple joys and prioritize self-care. My journey redefined my perspective, emphasizing the importance of inner strength and the power of hope.

Special thanks to Dr. Tushar Patil and MOC team for their unconditional support and guidance throughout my journey.

I am Divya Bajaj. I got detected with Breast Cancer at 34 years. My daughter was 1.5 year old at that time and I had just weaned her off breast milk a couple of months back.

The news that I had breast cancer was broken to me by my father. Surprisingly, I was very strong as I always believed that if I believe I can I surely will overcome this. When reports were positive and we had to go through the treatment and procedure, the consideration that If I stay mentally strong, it will be easier for the body and also for the family helped me well. If I am weak my loved ones including my husband, parents and brother will also be impacted. The 2-3 days gap between biopsy and results helped me gain mental resilience. Trust me - anyone who has cancer has been given the capacity to deal with it. Its just Mind over matter. Find the strong reason you want to live for- for me it was seeing my daughter grow with my love. Visualise it every day and soon you will beat cancer and be back to life.

Meditation and visualisation go a long way in giving the mental strength to deal with it. Mind game strong is half the battle won. If you need support, give as much importance to mental health counselling sessions as you give to your treatment. Don’t shy away from asking for help - whether it’s during or post treatment. You will need strong support system and familiar surroundings, so decide accordingly.

Also having Cancer Pals- who have dealt with it and know how the journey can be or is likely to be will be your biggest blessing.

Thrive through Cancer and not just survive. God bless

A cancer diagnosis is life-altering, and when I was diagnosed with breast cancer, fear and uncertainty took over. The journey ahead seemed daunting, filled with questions and anxiety. However, from the moment I met Dr. Ashish Joshi, everything changed. His expertise, compassionate approach, and unwavering support became my guiding light during this difficult time. He explained my treatment options with patience, ensured I was well-informed at every stage, and most importantly, gave me the confidence to fight.

My treatment journey was challenging, involving surgery, chemotherapy, and radiation therapy. There were days when the side effects felt overwhelming, but I was never alone. Dr. Joshi and his dedicated team at MOC Cancer and Research Centre stood by me at every step. Their state-of-the-art facility and the warm, healing environment provided me with the reassurance that I was in the best hands. The medical staff was incredibly professional and compassionate, ensuring I received the best care while also addressing my emotional well-being.

Today, as a breast cancer survivor, I look back at my journey with gratitude. The road wasn’t easy, but with the exceptional care and support of Dr. Joshi and the entire MOC team, I found the strength to fight and emerge victorious. Their dedication to saving lives and providing holistic cancer care has given me a second chance, and for that, I will forever be grateful.

Thank you, Dr. Joshi, Dr. Radhika, and the MOC team, for being my pillars of strength and for making a difference in my life.

मेरा नाम वर्षा तिवारी है और मैं रायपुर से हूँ। मेरे गले में एक बड़ी गाँठ हो गई थी। मैंने इसका इलाज डॉ. सिद्धार्थ तुरकर सर के पास, रेडियंट हॉस्पिटल, रायपुर में कराया। जब मैं यहाँ आई थी, तब मुझे तीसरी स्टेज का कैंसर था और मेरी उम्र भी ज़्यादा नहीं थी। मुझे बहुत डर लग रहा था—मेरी छोटी बेटी है, मैं कैसे संभालूंगी? मेरा क्या होगा?

लेकिन डॉ. सिद्धार्थ तुरकर सर ने मुझे भरोसा दिलाया और कहा, "आप निश्चिंत रहिए।" उस विश्वास ने मुझे हिम्मत दी। छह महीने हो गए, आज मेरी आखिरी कीमोथेरेपी है, और मैं पूरी तरह स्वस्थ महसूस कर रही हूँ।

इस दौरान सफर आसान नहीं था। इलाज के दौरान कमजोरी, दर्द और भावनात्मक उतार-चढ़ाव आए, लेकिन मैंने हिम्मत नहीं हारी। परिवार और डॉक्टरों के सहयोग से मैंने हर मुश्किल को पार किया।

मैं सभी कैंसर योद्धाओं से कहना चाहती हूँ—डरें नहीं, हिम्मत बनाए रखें। सही इलाज और सकारात्मक सोच से इस जंग को जीता जा सकता है। रेडियंट हॉस्पिटल में आने वाले हर मरीज़ से मैं कहना चाहती हूँ—निश्चिंत होकर आइए, यहाँ आपको नया जीवन मिलेगा।

मेरा नाम श्रीमती सविता शिंदे है। पिछले तीन साल से मैं कैंसर का इलाज करवा रही हूँ। पहले एक साल तक मेरा इलाज हैदराबाद में चला, फिर मैं रायपुर शिफ्ट हो गई। वहाँ मेरी मुलाकात सिद्धार्थ तुर्कार सर से हुई। पिछले दो साल से मैं उनके इलाज में हूँ। उनका व्यवहार और उपचार बहुत अच्छा है, और मेरी स्थिति अब स्थिर है।

कैंसर से लड़ाई आसान नहीं होती। इलाज के दौरान कई शारीरिक और मानसिक चुनौतियों का सामना करना पड़ा, लेकिन मैंने कभी हार नहीं मानी। परिवार, डॉक्टरों और अपनी सकारात्मक सोच की बदौलत मैं इस मुश्किल सफर में आगे बढ़ती रही।

मैं सभी कैंसर योद्धाओं से कहना चाहती हूँ कि हिम्मत बनाए रखें, धैर्य रखें और अपनी ताकत पर भरोसा करें। सही इलाज और सकारात्मक सोच से इस जंग को जीता जा सकता है। आप अकेले नहीं हैं, हम सब आपके साथ हैं!